4/25/2016

MANOLO RODICIO, DESDE MANTA, A UNA SEMANA DEL TERREMOTO.

Manolo Rodicio, sacerdote ourensano, misionero en Ecuador, nos envía un correo a una semana de producirse el fatídico terremoto, donde nos sitúa en la verdadera situación que están viviendo allí tantas y tantas personas.

Recordamos que la Delegación de Misiones de Ourense ha habilitado una cuenta corriente para quienes quieran colaborar ayudando a estas poblaciones.

ABANCA
DIOCESIS DE OURENSE – Cuenta Misioneros
IBAN  ES49 2080 5251 4730 0133 0272
CONCEPTO: Ayuda a Ecuador
Podréis leer el texto en castellano aquí


"Onte, as 18h58 cumpríase unha semana do terrible terremoto que asolou as provincias ecuatorianas de Manabí e Esmeraldas. Estabamos nese fatídico minuto á porta da Igrexa, en absoluto silencio, coa mirada perdida uns, cos ollos pechados outros. Algunha mulleriña bisbaba un “¡Dios mío!, ¡Dios mío!”. Entrementres as campás da Igrexa tocaban a morto con badaladas que petaban no corazón, coma puñais de dor.
Pasado uns interminables minutos, entramos na Igrexa, na parte menos golpeada, e rezamos o rosario nos que mesturabamos Ave Marías e bagoas a partes iguais. Rezamos polos defuntos pero tamén polos vivos que mellor quixeran ser eles os finados... E despois celebramos a Misa onde intentamos respirar ESPERANZA, coa confianza posta no Señor. Misa na porta da Igrexa, porque os do departamento de Obras do Municipio catalogouna como edificio INSEGURO.
Non estamos en condicións aínda de tomar decisións. De momento imponse alimentar ós damnificados e sostelos na dor. E os damnificados medran e medran. Non son só mortos e os que perderon a casa. Co terremoto parou todo e polo tanto non hai traballo. Nós mesmos en Manta non temos como lle pagar ás persoas que laboraban na parroquia porque se pagaba co que entraba de limosnas. E esa xente precisa seguir vivindo.
Nós próximos días, cando as urxencias o permitan, poderemos evaluar concienzudamente os daños. De momento en Jipijapa, en Santa María Madre, José Manuel dime que se estragaron ó menos, tres capelas. En Manta, onde estou eu, na parroquia la Dolorosa, o edificio onde están despachos, aulas e vivendas, está bastante estragado, pero parece que poderemos recuperalo. Peor pinta ten a Igrexa, una linda Igrexa feita no ano 2000 cos cartos que pagou o seguro dun avión que no ano 1997 caera sobre dela levando por diante ó párroco e a vinte e oito persoas. A Igrexa non caiu (tendo ferro e formigón no é fácil caer) pero vencéronse varias columnas. Os especialistas din que o mellor sería botala e facer outra nova, poro ¿con qué? Apuntan a posibilidade de poñer pes de apio e tirantes. Haberá que ver.
E se ergo a mirada vexo dor e máis dor. Só en Manta hai a lo menos tres colexios católicos desfeitos. Neles estudaban máis de seis mil nenos e mozos. Tamén hai sete Igrexas danadas que hai que ver si merece a pena erguelas.
E se miro a xente escoito voces quebradas que me din “Padresito, perdimos la casita”, “Al lado de mi casa murieron tres..”.
Incluso a catedral que pensabamos a salvo, ten un informe duns arquitectos mexicanos de que as torres están a punto de caer sobre dela.
Esta noite empezaremos a Misa a escasos metros da Igrexa, ó pe duns escombros onde morreron sete persoas. Rezaremos en silencio e en silencio camiñaremos un pasos ata o parque onde celebraremos na Misa ó Deus da vida.
Ben sei que nos medios xa non quedan apenas noticias do terremoto, pero, por favor... non vos esquezades de nós."
Manolo Rodicio (Manta)


0 comentarios :

Publicar un comentario